قاچاق انسان در پرتو اسناد بین المللی

تحقیق و نگارش: مسعود حقجو

استاد پوهنحی شرعیات و علوم اسلامی پوهنتون  هرات

چکیده

    قاچاق انسان، جرمی مغایر کرامت انسانی و حقوق بشر قلمداد می شود که مبارزه با آن در پرتو راهبردهای پیشگیری از وقوع آن، حمایت از مجنی علیه و تعقیب جزای مرتکب است و بیشترین کسانی که قربانی این پدیده قرار می گیرند زنان و اطفال هستند. تدوین اسناد بین المللی در سطح ملل همچون مقاوله­نامه(18می 1904) به عنوان اولین سند جهانی در خصوص حمایت از قربانیان قاچاق انسان و  مکمل آن (مقاوله­نامه 1904) مقاوله­نامه 1910 درخصوص منع خرید و فروش زنان،کنوانسیون منع برده داری، کنوانسیون های 1926،1956، کنوانسیون مقابله با قاچاق انسان و بهره­کشی از روسپیگری، کنوانسیون پالرمو و پرتوکل دوم الحاقی آن؛ نماینگر انزجار جامعه جهانی از این پدیده می باشد؛  قاچاق زنان و اطفال به شکلی از بردگی مدرن یکی از پرمنفعت ترین و وحشتناک ترین تجارت های دنیا است که به لحاظ درآمد بالا برای جرایم سازمان دهی شده سریع ترین میزان رشد را دارد و یکی از مهم ترین جرایم روز افزون بین المللی است. این مقاله به دنبال پاسخی برای این سوال است که آیا اسناد بین المللی این عمل را جرم انگاری نموده است یا خیر؟ چه اقداماتی را بخاطر جلوگیری از آن درنظر گرفته است؟  در این مقاله تلاش خواهد شد تا اسناد بین المللی در خصوص قاچاق انسان شناسایی، و به تبیین راهکارهای مبارزه با این پدیده پرداخته می شود.

کلید واژه ها: قاچاق انسان،  راهکارهای پیشگری، اسناد بین المللی، کنوانسیون پالرمو.

ادامه ……….

برای ادامه مقاله دانلود نمایید