پیام مؤسس:

علم و معرفت در اسلام از چنان جایگاه والای برخوردار است که خداوند متعال در آغاز نزول قرآن¬کریم و در اولین آیه از کلام مجیدش به رسول برگزیدۀ خویش دستور خواندن داده و از قلم یاد نموده است. رسول گرامی اسلام علیه الصلوة والسلام نیز در ارشادات گهربارشان تعلیم علم را فریضه هر مسلمان خوانده اند. مسلمین قرون اولیه اسلام که با جدیت و دلبستگی تمام به این فریضه عنایت و اهتمام داشتند، به چنان مجد و عظمتی دست یافتند که جهان و جهانیان به شان و شکوه فکر و فرهنگ و مدنیت شان خیره و حیرت زده شده بود.

در قرون بعدی و تا روزگار ما نیز مسلمین در جزر و مدّهای تاریخی شان فراز و فرودهای را شاهد بوده¬اند که گاه در اوجگیری و تعالی فکری فرهنگی خویش مایۀ مباهات خود و جهانیان شده اند و ملل غیر اسلامی از آنان تقلید و تبعیت می نمودند و گاهی هم به دلیل تهاجمات جهان گشایان، جنگ و گریزهای تحمیلی و یا هم به علت دلبستگی به زخارف دنیا و تن پروری های اعیان و حکام به سقوط در پرتگاه های عقب مانی و خواری مواجه گردیده¬اند. بدون هیچ شک و شبهه ای، در تمام ادوار تاریخ تعالی و پیشرفت یا سقوط و شکست هر دو به میزان علم و ایمان امت بستگی داشته است.

ملت مسلمان و نجیب افغانستان نیز که روز و روزگاری رجال و دانشمندان علمی آن پرچمدار علم و عرفان در سطح جهان و بالاخص جهان اسلام بوده اند، در چند قرن اخیر و مخصوصاً از چندین دهه بدینسو مصایب و ناملایمات مانع پیشرفت آنان شده و ایشان را از کاروان ترقی و تعالی عقب نگهداشته است.

بحمدالله والمنة که چند سالی است به اقتضای عطش علمی ناشی از بحران و محرومیت ها، موج های امید بخش نشر علوم و معارف و فراگیری آن در گوشه و کنار سرزمین ما به راه افتاده و هر روز درخشش آن افزون و سرعت آن بیشتر می گردد.

چشم امید من و همه رنج دیدگان این سرزمین به عزم و همت جوانان برومند و پر نشاطی است که می دانند آبادانی این آب و خاک و نجات مردم نجیب آن از مشکلات و گرفتاری ها جز با نور و نیروی علم و فرهنگ ممکن نمی باشد. حرکت این کاروان نورانی و شتاب و سرعت آن نیز به عزم و اراده محکم و متین جوانان غیرتمند وطندوست بستگی دارد.

تأسیس مؤسسه تحصیلات عالی اسلامی الغیاث به نیت نیل به آرزوهای بلند وصول به قله های مجد و عظمت و کمال مردم عزیز این دیار بوده است. امیدوارم با این اقدام در هموارسازی راه رسیدن به این اهداف، به فرزندان رشید این سرزمین کمکی کرده باشم و بخشی از مسئولیت دینی و ملی ام اداء شده باشد.

آرزوی قلبی و صمیمانه ام از شما محصلین عزیز تلاش، زحمت و پشتکار است؛ زیرا علم گوهر نفیس و گران بهایی است که بدون زحمت و تلاش به دست نمی آید. امید است با قدم های استوار خویش این راه را مشتاقانه به پیمائید و پرچم عزت و افتخار را بر کوی و برزن وطن به اهتزاز درآورید.

خدمتگار علم، علما و همه شیفتگان دانش و معرفت

الحاج مولوی خداداد «صالح»